1. |
||||
|
Έχω μια αυλή που θυμίζει Αριζόνα
μες στο κέντρο της πόλης μια παράξενη εικόνα
τι κι αν πήρα γεράνια μπουκαμβίλια και δάφνη
ξεραθήκανε όλα και μου μείναν οι κάκτοι
κι όλο αναρωτιέμαι αν μες στην καρδιά μου
έχω αγκάθινο κήπο κι ένα κάστρο από άμμο
είναι ευάλωτοι τόσο, όσο πόνου αδράχτι
μα τσιμπάνε, πληγώνουν της καρδιάς μου οι κάκτοι
Σαν αυτούς αγαπώ το ξανθό καλοκαίρι
τα ξεκάθαρα λόγια σαν τα άνυδρα μέρη
το χειμώνα φοβάμαι, τους βοριάδες του Μάρτη
μα αντέχουν τα ζόρια της καρδιάς μου οι κάκτοι
κι ένα βράδυ τ' Αυγούστου ένα θαύμα χαράζει
το τριζόνι σωπαίνει το φεγγάρι κοιτάζει
άστρα ρόδινα ανοίγουν λάμπουν σαν το διαμάντι
για μια νύχτα ανθίζουν της καρδιάς μου οι κάκτοι
Θέλεις ν' αλλάξω να μη σε κουράζω
σε ό,τι έχεις μάθει να μοιάζω
θέλω να μείνω του κάκτου το κρίνο
κι αν πρέπει να χάσω ας χάσω
Έχω μια αυλή που θυμίζει Αριζόνα
μόνο κάκτοι φυτρώνουν απ' το κίτρινο χώμα
είναι ευάλωτοι τόσο όσο πόνου αδράχτι
μα τσιμπάνε, πληγώνουν της καρδιάς μου οι κάκτοι
κι ένα βράδυ τ' Αυγούστου ‘κει που δεν περιμένεις
θα ανθίσουν οι κάκτοι μες στα αγκάθια κρυμμένοι
άνθη κίτρινα, άσπρα, κεχριμπάρι, διαμάντι
τραγουδάνε τον ήλιο της καρδιάς μου οι κάκτοι
θέλεις ν' αλλάξω να μη σε κουράζω
σε ό,τι έχεις μάθει να μοιάζω
θέλω να μείνω του κάκτου το κρίνο
κι αν πρέπει να χάσω ας χάσω
|
||||
2. |
Chamenes Giortes
04:17
|
|||
|
Τη ζωή μου μετράω με χαμένες γιορτές
Κι όλο κάτι ζητάω που δε βρίσκω ποτέ
Κι ήρθες σαν καταιγίδα σαν γλυκιά προσευχή
Μες στα μάτια σου είδα ό,τι είχα ευχηθεί
Έτοιμη ήμουν για όλα για χαρές ολικές
Δε μου έφερες δώρα, μόνο νύχτες λευκές
Και ο κόσμος γιορτάζει μα δε νιώθω χαρά
Και λοιπόν τι με νοιάζει! ποια γιορτή μ’ αφορά!
Δε θέλω να ακούω τραγούδια για αγάπη
Δεν ήσουν ο πρίγκιπας κι εγώ η Χιονάτη
Δεν θέλω να λέω πως μες στη ζωή μου
Ήσουν η πιο όμορφη χαμένη γιορτή μου
Όσο λιγότερο ξέρεις τι ‘ναι αυτό που ζητάς
Τόσο παράφορα θέλεις να τ’ αποκτήσεις μεμιάς
Και ο κόσμος γιορτάζει μα δε νιώθω χαρά
Η ζωή μου ρημάζει, ποια γιορτή μ’ αφορά!
|
||||
3. |
Stin Poli Nychtose
04:04
|
|||
|
Στην πόλη νύχτωσε βαθιά
μεγάλα σύννεφα πλατιά,
κομμάτι από φεγγάρι
θα μου κρατήσουν συντροφιά
σ' ένα παρόν που ξεγλιστρά,
καράβι που μπατάρει
Αυτή η πόλη δουλικό
σε κάθε κλέφτη και δειλό
που ξέρει να πληγώνει
ζητά αντάρτη και τρελό
ν' ανέβει στο σταυρό
Στην πόλη νύχτωσε βαθιά
κι εγώ που τρέμω στη σκοπιά
θα δώσω το σινιάλο :
καμιά δε θέλω πια χαρά
που α κ έ ρ α ι η δε με χωρά
στον ύπνο το μεγάλο
Σ' αυτή την πόλη δουλικό
σε κάθε ψεύτη και δειλό
κανένας δε μιλάει
Ζητούν οι άπιστοι θεό
ν' ανέβει στο σταυρό
«Μια νύχτα σαν κι αυτή τα σπίτια τρίζουνε σε γλώσσες ξενικές
τη γύμνια της χρυσόσκονης ντύνονται κάποια βλέφαρα
Μια νύχτα σαν κι αυτή υποκατάστατα ονείρων και ναρκωτικά
χλευάζουν τις μικρές μας εξεγέρσεις, αμβλύνουν κάθε άρνηση
Μια νύχτα σαν κι αυτή με έντονη οδύνη δημόσιας κατανάλωσης
οι νότες κύριε Μάνο, ξεκούρδιστες χορεύουν πάνω από την πόλη»
Σ' αυτή την πόλη δουλικό
σε κάθε ψεύτη και δειλό
κανένας δε μιλάει
Ζητούν αντάρτη και τρελό
ν' ανέβει στο σταυρό
|
||||
4. |
Kokkino Kragion
03:30
|
|||
|
Φοράω κόκκινο κραγιόν
από τη μέρα που ‘χεις φύγει
Αυτό που μέσα μου επείγει
το φορώ σα μενταγιόν
Φοράω κόκκινο κραγιόν
και με τις φίλες μου παρέα
γελώ και κάνω τη μοιραία
σ’ ένα θέατρο σκιών
Φοράω κόκκινο κραγιόν
από τη μέρα που ‘χεις φύγει
Αυτή η πληγή που όλο ανοίγει
τη φορώ σα μενταγιόν
Κι αυτές τις νύχτες των παθών
τα χείλη μου ποιος θα φιλήσει
με λησμονιά να με μεθύσει
Φτηνή και λάθος! Και λοιπόν;
Όσα μου χάρισες φιλιά
κρατώ ακόμα
κόκκινο αίμα, μια πληγή
πάνω στο στόμα
Φοράω κόκκινο κραγιόν
από τη μέρα που ‘χεις φύγει
Αυτό που μέσα μου επείγει
το φορώ σα μενταγιόν
Μ’ αυτό το κόκκινο κραγιόν
και την τρελή ψυχή στο στόμα
να μένω πάντα ξένο σώμα
με το φορτίο ανιόν
|
||||
5. |
Dyo Dentra
02:02
|
|||
|
Φύτρωσαν στον ύπνο μου δυο δέντρα
Ένας κέδρος ήτανε και μια κορομηλιά
Το ένα θα με έκανε αφέντρα
Στο άλλο με περίμενε θηλιά
Τ’ όνειρό μου ρίζωσε
απάνω στο σεντόνι
Καημός με ξημερώνει
Ξύπνησα τρελή και νοτισμένη
Ψάχνω φως και πιάνω πανικό
Άνοιξη που ήρθες μαραμένη
Κι έφερες μαζί δαιμονικό
Τ’ όνειρό μου ρίζωσε
απάνω στο σεντόνι
Καημός με ξημερώνει
Όνειρό δε φεύγεις και τρομάζω
Το δωμάτιο γέμισε φωνές
|
||||
Katerina Kyrmizi Athens, Greece
singer. songwriter. guitarist.
Katerina Kyrmizi, is a charismatic Greek songwriter,
combining shining melodies, subtle lyrics and heartfelt singing in perfect unison.
She is a recording artist since 1996
... more
If you like Katerina Kyrmizi, you may also like:
On "Day Fever," the latest album from Dear Reader, the Johannesburg vocalist creates a scant soundtrack that beautifully bares her soul.
go to album
A hushed and low-lit EP from this Melbourne musician, where dreamlike melodies drift across a bed of tender guitar.
go to album
Callahan’s latest both comforts and unnerves.
go to album
On a record full of small, observational songs, Callahan details life’s little wonders.
go to album
featured on Bandcamp Radio Aug 28, 2018
go to album
Erudite chamber pop that hearkens back to the elegant and experimental production of the 1960s, swinging from melancholia to playfulness.
go to album
Intimate lo-fi transmissions from a land glimmering with fairy lights.
go to album
